اختلال بی نظمی خلق اخلال گر
اختلال بی نظمی خلق اخلال گر یا مخرب / اختلال خلقی ایذایی اختلال بی نظمی خلق اخلال گر یا مخرب / اختلال کژتنظیمی خلقی ایذایی (DMDD) اختلال در اختلال در تنظیم روان برای ارائه با تحریک تصویرگری مزمن و افزایش یافته است. طغیان های خشم مکرر هفته ای سه بار یا بیشتر با یک بار دیگر در اختیار شما (خانه ، مدرسه ، همسالان) طغیان های نا متناسب با رشد و بین بین المللی طغیان ها به عنوان تحریک کننده یا خشمگین تشخیص اینکه برای کودکانی که مدت زمان قبل از 6 سالکی یا بعد از 18 سالگی استراحت می کند. این اختلال برای کودکانی که در این صورت مشاهده نمی کنند ، امکان پذیر است و شما را در اختیارشان قرار می دهد تا بتواند به شما اجازه دهد تا به شما اجازه دهد تا به شما اجازه دهد تا به شما اجازه دهد تا به شما اجازه دهد تا به شما امکان پذیر شود. شکل گیری خلق اخلال گر شروع اختلال بینظمی خلق اخلالگر باید قبل از ۱۰ سالگی باشد، و این تشخیص نباید در مورد کودکانی که سن رشدی کمتر از ۶ سال دارند، داده شود. معلوم نیست که آیا این بیماری فقط به این صورت محدود شده به سن وجود دارد یا نه. چون نشانه های اختلال بینظمی خلق اخلالگر احتمالاً با افزایش سن کودکان تغییر می کنند، استفاده از این تشخیص باید به گروه های سنی مشابه با گروههایی محدود شود که اعتبار آن تعیین شده است ( ۷ تا ۱۸ ساله). تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به تحریک پذیری شدید، مزمن، جلوه بالینی خواهند داشت که همچنان ملاک های این اختلال را ۱ سال بعد برآورده میکند. میزان تغییر از تحریک پذیری شدید، به اختلال دوقطبی، بسیار پایین
است. در عوض، کودکان مبتلا به تحریک پذیری مزمن، در بزرگسالی در معرض خطر ابتلا به اختلال های افسردگی / یا اختلالات اضطرابی قرار دارند.
متغیرهای مربوط به سن نیز اختلال کلاسیک و اختلال بینظمی خلق اخلالگر را متمایز میکنند. میزان اختلال دوقطبی عموماً قبل از نوجوانی ؛ همراه با افزایش یکنواخت تا اوایل بزرگسالی است .اختلال بینظمی خلق اخلالگر قبل از نوجوانی شایعتر از اختلال دوقطبی است و هنگامی که کودکان به بزرگسالی انتقال می یابند، نشانه های این اختلال عموماً کمتر شایع میشوند.
عوامل اختلال بی نظمی خلق اخلال گر خلق و خویی. کودکان مبتلا به تحریک پذیری مزمن معمولاً سوابق روانپزشکی پیچیدهای دارند. در این کودکان، سابقه نسبتاً قابل ملاحظه تحریک پذیری مزمن شایع است، که معمولاً قبل از اینکه ملاک های کامل برای این نشانگان برآورده شده باشند، آشکار می شوند. این گونه جلوه های پیش تشخیصی، ممکن است برای تشخیص اختلال لجبازی و نافرمانی واجد شرایط باشند. خیلی از کودکان مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر، نشانه هایی دارند که ملاک های اختلال کاستی توجه/بیش فعالی (ADHD) و اختلال اضطرابی را نیز برآورده می کنند، به طوری که چنین تشخیص هایی اغلب از همان سنین نسبتاً اولیه وجود دارند. در برخی کودکان، ملاک های اختلال افسردگی اساسی نیز ممکن است برآورده شوند.
ژنتیکی و فیزیولوژیکی. در رابطه با انباشت و وراثت خانوادگی، توصیه شده است کودکانی که تحریک پذیری مزمن را آشکار میسازند، میتوانند براساس خطر خانوادگی خود، از کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی متمایز شوند. با این حال، این دو گروه از نظر میزان خانوادگی اختلالات اضطرابی، اختلالات افسردگی یک قطبی، یا سوءمصرف مواد، تفاوت ندارند. کودکان مبتلا به اختلال بینظمی خلق اخلالگر در مقایسه با کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی یا بیماری های روانی دیگر، شباهت ها و تفاوت هایی را در کمبودهای پردازش اطلاعات آشکار میسازند. برای مثال، کمبودها در نامیدن هیجان چهره، به علاوه تصمیمگیری مشوش و کنترل شناختی، در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی و کودکانی که به طور مزمن تحریک پذیرند، و همین طور در کودکان مبتلا به برخی از بیماری های روانپزشکی دیگر، وجود دارند. شواهدی نیز برای کژکاری ویژه اختلال وجود دارد،
