اختلال شخصیت نمایشی
اختلال شخصیت نمایشی افرادی مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی بیش از حد احساساتی هستند و به همه چیز به نگاهی عاطفی توجه می کنند. افراد مبتلا به این اختلال، احساس می کنند که به اندازه کافی مرکز توجه نیستند و مورد قدردانی قرار نمی گیرند. رفتاراین افراد در روابط اجتماعی، شغلی و حرفه ای پسندیده و مناسب نیست.زیرا به همراه جلب توجه به شکلی نمایشی، با خود محوری و فریبندگی است. افراد مبتلا ممکن است پر جنب و جوش ، دراماتیک و در ابتدا جذاب و دلربا به نظر آیند. با صورتی گشاده و با شور و هیجان ارتباط برقرار می کنند و با دیگران خصوص جنس مخالف با لحنی نمایشی و فریبنده صحبت می کنند. گویی آنان نقشی را در زندگی بازی می کنند. رغبت و علاقه شخصی و گفتگوهای آنان همیشه متمرکز بر خودشان است. آنها با استفاده از ظاهری متفاوت توجه دیگران را به سوی خود جلب می نمایند. بیان عاطفی آنان کم عمق و به سرعت در حال تغییر می باشد ، سبک سخنرانی آنان مانند سبک امپرسیونیستی فاقد جزئیات است. آنها همچنین ممکن است کارهایی که نیاز به خلاقیت و تخیل دارد را به خوبی انجام دهند اما احتمالاً در بخش هایی که نیازمند به تفکر منطقی و تحلیل است، دچار مشکل خواهند شد. نشانه های اختلال شخصیت نمایشی ظاهر اغوا کننده به نظر روابط آنان کمتر از آنچه است هست که واقعا نشان می دهند به دنبال اطمینان و یا تایید مداوم از دیگران حساسیت بیش از حد به انتقاد و یا مخالفت دیگران مکالماتشان بیش از حد نمایشی، اغراق آمیز و احساسی روابطی بسیار صمیمی بر قرار میکنند بیش از حد نگران ظاهر سرعت در تغییر حالات هیجانی خود با دیگران احساس سرزنش، شکست و یا ناامیدی در روابطشان با دیگران علاقه مفرد به مرکز توجه بودن دلایل اختلال شخصیت نمایشی علت این اختلال ناشناخته است، اما حوادث دوران کودکی (محیط) و ژنتیک هر دو ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشند. این اختلال در زنان نسبت به مردان بیشتر دیده می شود، هر چند برخی بر این نظر هستند که تشخیص آن در زنان ساده تر است، به دلیل جلب توجه و گستاخی که در اجتماع برای زنان قابل قبول نیست ولی برای مردان کمی قابل پذیرش تر است.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی معمولاً در روابط اجتماعی دارای عملکرد بالایی قرار دارند و می تواند از لحاظ اجتماعی و در محل کار خود افرادی موفق باشند. آنها ممکن است برای درمان افسردگی خود به دنبال روابط عاشقانه ای با دیگران باشند که خیلی زود این رابطه به پایان می رسد. مسئولیت شکست یا ناامیدی خود را در روابط معمولاً بر گردن دیگران نهاده و آنان را سرزنش می کنند. از آنجایی که بسیار علاقمند به هیجان و شرایط تازه هستند و این کار ممکن است آنان خود را در موقعیت های خطرناک قرار دهد. همه این عوامل ممکن است به خطر ابتلا به افسردگی منجر شود.
این بیماران اغلب به دنبال درمان افسردگی در ارتباط با روابط عاشقانه شکست خورده ، خود هستند. دارو ممکن است برای درمان افسردگی مفید باشد. اما مشاوره حرفه ای مانند روان درمانی، تأثیرات بهتری خواهد داشت.
