اختلالات پسیکوتیک چیست

اصطلاح پسیکوتیک به معنی از دست دادن واقعیت‌سنجی است که معمولاً با توهم ، هذیان یا اختلال تفکر همراه است. تعریف پویشی آن براساس از دست رفتن مرزهای ایگو است. علایم پسیکوتیک ، غیراختصاصی هستند و مثل تب ، علل متفاوتی دارند. در بررسی بیمار پسیکوتیک ، پزشک باید در ابتدا بیماری طبی عمومی و مواد را به‌عنوان عوامل ایجادکننده رد کند. در اینجا به بررسی سندرم‌های پسیکوتیکی می‌پردازد که معیارهای اسکیزوفرنی یا اختلالات خلقی با علایم پسیکوتیک را ندارند. این سندرم‌ها شامل اختلالات اسکیزوفرنیفرم ، اسکیزوافکتیو و هذیانی هستند که نیاز به بررسی جامع شامل اداره بیماری از جهت فارماکولوژیک ، روان‌پویشی و روانی - اجتماعی همراه با توجه به استرسورهای تسریع‌کننده محیطی ، بیماری‌های طبی و روانپزشکی همراه ، انتخاب درمان مناسب و آگاهی از میزان بالای عدم پذیرش درمان می‌باشد.